جهاداقتصادی

جهاد اقتصادی حضرت فاطمه(س)

یکی از ابعادمهم زندگی حضرت فاطمه(س) بعد ازرحلت پدر بزرگوارشان بعد مبارزاتی است. مبارزه حضرت با دستگاه حاکم تحت عنوان احقاق حق غصب شده فدک میباشد در واقع حضرت با وجود آنکه میدانست در دستگاه خلافت طرفداری ندارد از هیچ تلاشی فرو گذار نکرد. البته گرچه این حرکت رنگ وبوی اقتصادی داشت اما حربه بسیار مناسب وبه موقعی بود که در کنار بقیه اقدامات برای مفتضح کردن دستگاه حاکم ازطرف حضرت به کار گرفته شد وخیلی خوب جواب داد. فدک ضمن اینکه یادگار پیامبر اکرم (ص)پدر بزرگوار حضرت بود یک منبع بسیار غنی از لحاظ اقتصادی برای تامین زندگی حضرت فاطمه(س) وفرزندانش بود. گرچه حضرت مبرا است ازاینکه دنبال مطامع دنیوی باشد اما ادعای غصب فدک توسط دستگاه حاکم سند محکمی برعدم مشروعیت آن بود که حضرت فاطمه به خوبی توانست به اثبات برساند. پس بخشی از مبارزات حضرت در قالب جهاد اقتصادی(اشاره به نامگذاری سال 90 ازطرف مقام معظم رهبری) صورت گرفت که البته هزینه های سنگینی هم داشت درتاریخ نقل شده موقع گرفتن قباله فدک چه زجرها کشید اما با این وجود دست ازمجاهدت برنداشت که این مجاهدته میتواند الگوی بسیار مناسبی برای جوامع انسانی درجهت احقاق حق خود باشد.

هدف حضرت فاطمه علیها سلام از مطالبه فدک

در ماجرای مطالبه‌ی فدک از ابوبکر توسط فاطمه زهرا علیهاسلام باید چند نکته را مد نظر قرار داد: اولا: فدک حق مسلم حضرت زهرا علیهاسلام بود و گرفتن حق در هیچ قانون و اجتماع و ملتی اشکال ندارد. ثانیا: با استدلالات محکمش، مظلومیتش ثابت شد و در واقع ظلم ابوبکر به اثبات ‏رسید. ثالثا: فاطمه زهرا علیهاسلام گویا غصب فدک را بهانه‏ای قرار داد تا به مردم بفهماند ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام هم غصب شده است. و به همین جهت است که وقتی ابن ابی الحدید از استادش می‌پرسد:« آیا فاطمه در ادعای خود صادق بود؟» استاد می‏گوید:« بله.» ابن ابی الحدید می‏گوید:« چرا ابوبکر فدک را به فاطمه علیهاسلام برنگرداند؟» استاد تبسمی می‏کند و می‏گوید:« اگر ابوبکر فدک را برمی‏گرداند، فاطمه علیهاسلام فردا می‏آمد و ادعای خلافت شوهرش را می‏کرد و ابوبکر را از خلافت کنار می‌زد و ابوبکر هم هیچ چاره‏ای نداشت.» رابعا: فاطمه زهرا علیهاسلام به دلیل نص آیه قرآن، از هر گونه زشتی و شر، پاک و مطهر است. او می‏گوید فدک مال من است و پدرم به من بخشیده، ولی ابوبکر می‏گوید « لا اعرف صحه قولک » یعنی نمی‏دانم که تو راست می‏گویی یا دروغ. هر مسلمانی می‌فهمد که ابوبکر در واقع آیه قرآن را رد می‌کند، زیرا وقتی فاطمه معصوم و مطهر چنین ادعایی می‏کند حتما راست می‏گوید. نتیجه اینکه فاطمه علیهاسلام از مطالبه فدک یک هدفهای عالی و معنوی را دنبال می‏کرده است و الا در زمان حیات رسول الله هم که فدک را در اختیار داشت و کارگران در آنجا کار می‏کردند، عوایدش را در راه خدا و فقرا و مساکین بذل و بخشش می‏نمود. (بحارالانوار، ج 29، ص 1عایشه مورد ایراد قرار می گیرد.

انگیزه های مصادره فدک

الف: انگیزه اجتماعی: فدک به عنوان یک امتیاز بزرگ برای حضرت فاطمه(س) و فرزندانش بشمار می رفت. چه اینکه خداوند به جهت قرابت آن حضرت با پیامبر(ص) و فضیلتی که در آن حضرت وجود داشت، فرمان واگذاری فدک را به آن حضرت صادر فرمود و قهرا با سلب مالکیت حضرت نسبت به فدک این امتیاز الهی نیز سلب خواهد شد.

ب: انگیزه اقتصادی: داشتن مال و بهره مندی از امکانات مادی یکی از مهمترین پشتوانه های حکومتهاست و کمبود آن تاثیر زیادی در ضعف حکومت خواهد داشت. از این رو موضوع محاصره اقتصادی برای مبارزه با یک کشور یا جمعیت به عنوان یک حربه مطرح است. نمونه آن را در محاصره اقتصادی پیامبر و یاران در شعب ابی طالب و محاصره اقتصادی ابرقدرتها در مورد کشورهای جهان سوم شاهد هستیم.

ج: انگیزه سیاسی: اگر آنها حاضر می شدند ادعای حضرت زهرا(س) را در مورد فدک بپذیرند راهی باز می شد که اصل موضوع خلافت نیز مطرح گردد. ابن ابی الحدید می گوید: از استادم علی بن فارقی که در بغداد دارای کرسی تدریس بود پرسیدم آیا فاطمه(س) در گفتار خود نسبت به فدک راستگو بود؟ وی در پاسخ گفت: آری. گفتم: پس چرا ابوبکر فدک را به او واگذار نکرد؟ وی با تبسم کلام لطیفی بر زبان خود جاری ساخت: که اگر این سخن فاطمه(س) مورد تصدیق قرار می گرفت فردا به سراغش می آمد و ادعای خلافت حضرت علی(ع) را مطرح می نمود و خلیفه دیگر عذری برای رد این ادعا نداشت.

نقد و بررسی مصادره فدک

از جهات گوناگونی می توان این مصادره را مورد نقد و بررسی قرار داد از جمله:

1- اگر واقعا حضرت زهرا(س) در فدک حقی نداشت، با عنایتی که پیامبر اسلام(ص) نسبت به آن حضرت داشتند می بایست این مطلب را به ایشان خاطرنشان می ساختند تا مبادا دخت بزرگوارشان ندانسته مایه اختلاف میان مسلمانان گردد. چه اینکه حضرت فاطمه با در اختیار داشتن فدک مستقیما مورد این حکم قرار داشت. چگونه ابوبکر از این حکم مطلع شده ولی حضرت زهرا و همسران پیامبر که عثمان را مامور مطالبه میراث خود کردند از این حکم بی خبر باشند؟ حضرت زهرا(س) رسما از خلیفه خواستار استرداد میراث خود می شد و چون با پاسخ منفی خلیفه مواجه شد غضبناک شده و تا آخر عمر با او سخن نگفت. در کتب صحاح اهل سنت این چنین نقل شده: «عن عائشه ان فاطمه(س) بنت النبی صلی الله علیه و آله ارسلت الی ابی بکر تساله میراثها... فقال ابوبکر ان رسول الله صلی الله علیه و آله قال: لا نورث ... فابی ابوبکر ان یدفع الی فاطمة منها شیئا فوجدت فاطمة علی ابی بکر فی ذلک فهجرته فلم تکلمه حتی توفیت ».

پیامبر اکرم طبق نقل همین کتب صحاح حضرت فاطمه را پاره تن خود معرفی و غضب او را غضب خود می داند. «فاطمة بضعة منی فمن اغضبها اغضبنی ».

2- خلیفه از حضرت زهرا(س) مطالبه شاهد و بینه می کند، در حالی که فدک در اختیار و تصرف آن حضرت بود و خود این حیازت و تصرف یکی از نشانه‌های مالکیت است. حضرت علی(ع) در نهج البلاغه می فرماید: «بلی کانت فی ایدینا فدک من کل ما اظلته السماء فشحت علیها نفوس قوم و سخت عنها قوم آخرین و نعم الحکم الله و ما اصنع بفدک و غیر فدک » آری از میان آنچه آسمان بر آن سایه افکنده تنها فدک در اختیار ما بود که آن هم گروهی بر آن بخل و حسادت ورزیدند و گروه دیگری آن را سخاوتمندانه رها کردند و بهترین حاکم خداوند است.

پیامبر اکرم(ص) فدک را به حضرت زهرا(س) واگذار فرمود ولی پس از رحلت آن حضرت این سرزمین توسط ابوبکر مورد مصادره قرار گرفت و حضرت فاطمه(س) رسما خواستار استرداد آن شد.

3- افرادی پس از رحلت پیامبر اسلام(ص) ادعای طلب از آن حضرت داشته یا اینکه آن حضرت به آنان وعده ای داده است. خلیفه بدون مطالبه هیچ شاهد و گواه به این گونه ادعاها ترتیب اثر می داد. حال سؤال این است که چرا نسبت به مساله فدک و سایر اموال برای آوردن شاهد پافشاری به عمل آمده است. بخاری در صحیح نقل می کند که ابوبکر اعلام داشت هر کسی طلبی از من یا قبل از من پیامبر(ص) دارد اعلام کند. جابر اظهار داشت: پیامبر به من وعده پرداخت مبلغی پول داده بود که ابوبکر سه بار دستش را به سوی جابر گشود و در هر بار پانصد (درهم) به او داد.

4- یکی از افرادی که به نفع حضرت زهرا(س) شهادت داد حضرت علی(ع) بود. ولی شهادت آن حضرت به بهانه اینکه همسر حضرت زهرا است و در این مورد نفعی خواهد داشت مورد پذیرش قرار نگرفت. در نقد این برخورد علاوه بر مساله عصمت حضرت علی(ع)، باید به روایتی که در فضیلت و حقانیت آن حضرت در کتب اهل سنت نقل شده توجه داشت. حاکم نیشابوری نقل می کند که پیامبر(ص) فرمود: «رحم الله علیا اللهم ادر الحق معه حیث دار». آیا با وجود این قبیل روایات باز می توان شهادت آن حضرت را نادیده گرفت؟

5- با توجه به نزول آیه تطهیر در حق حضرت زهرا و سایر اهل بیت پیامبر و اثبات عصمت ایشان با دلیل قرآنی دیگر مطالبه شاهد و بینه موردی نداشته است. در سنن ترمذی (یکی از کتب صحیح اهل سنت) نقل شده که بعد از نزول آیه تطهیر (سوره احزاب، آیه 33) پیامبر اکرم(ص) در جمع حضرت علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و فاطمه زهرا(س) عرضه داشت: «اللهم هؤلاء اهل بیتی فاذهب عنهم الرجس » مسلم نیشابوری نیز این روایت را نقل کرده است.

روایات فراوانی در این مورد در کتب مختلف اهل سنت همانند شواهد التنزیل و اسباب النزول نقل شده است. طبری در تفسیر این آیه شریفه روایت فراوانی در مورد اینکه منظور از اهل بیت همان حضرت زهرا و همسر و فرزندانش می باشد نقل می کند.

آنچه در اینجا باید مورد توجه قرار گیرد این است که چگونه با وجود این روایات در اثبات عصمت و عظمت اهل بیت از آنان طلب شاهد شود؟ یا شهادت آنان مورد پذیرش قرار نمی گیرد؟

کوتاه سخن اینکه می توان از جریان فدک به عنوان یک سند تاریخی برای تلاشهای حضرت در جهت جهاد اقتصادی نام برد.

عبدالرضا محمودی

فاطمیه 1432 ه.ق

۳ نظر

۰

۰ ۳۱ فروردين ۹۰ ، ۰۵:۰۳

عبدالرضا محمودی

ایام فاطمیه تسلیت

ماجرای سقط حضرت محسن (ع)

چنان که ابابصیر از امام صادق علیه‏السلام متن کامل کلام حضرت را به این صورتنقل نموده است:« وَ کانَ سَبَبُ وَفاتِها اَن قُنْفُذَ مَوْلی عُمَرَ لَکَزَها بِنَعْلِ السیْفِ بِاَمْرِهِ فَاَسْقَطَتْ مُحْسِنا وَ مَرِضَتْ مَرَضا شَدیدا وَلَمْتَدَعْ اَحَدا مِمنْ آذاها یَدْخُلُ عَلَیْها، سبب فوت فاطمه علیهاالسلام ضرباتی بود که قنفذ، غلام عمر با غلاف شمشیر بر آن حضرت به فرمان عمرزد؛ پس (فرزندش) محسن را از دست داد و به شدتبیمار شد و هیچ یک از آزار دهندگانخویش را راه نداد (که به دیدن او بیایند

از سؤالات اساسی در ماجرای آتش زدن خانه حضرت علی(علیه السلام) و اهانت به آنبزرگوار این است که: آیا (چنان که شیعیان می‏گویند) به ساحت حضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام نیز جسارت کردند؟ و بر آن حضرت صدماتی وارد شد که منجر به شهادت او وفرزندش گردید یا خیر؟
برخی از دانشمندان اهل سنت برای حفظ موقعیت خلفا از بازگو کردن این قطعه ازتاریخ خودداری نموده‏اند؛ از جمله ابن ابی الحدید در شرح خود می‏گوید: «جساراتی راکه مربوط به فاطمه زهرا علیهاالسلام نقل شده، در میان مسلمانان تنها شیعه آن را نقلکرده است.[1]

البته برخی از دانشمندان و مورخان اهل سنت، در این بخش، از بیان واقعیات تاریخی شانهخالی کرده‏اند؛ چنان که سید مرتضی رحمة ‏الله علیه در این زمینه می‏گوید:

«در آغاز کار، محدثان و تاریخ نویسان از نقل جسارت هایی که به ساحت دختر پیامبرگرامی اسلام(ص) وارد شده امتناع نمی‏کردند. این مطلب در میان آنان مشهور بود که مأمور خلیفهبا فشار، درب را بر فاطمه علیهاالسلام زد و او فرزندی را که در رحم داشت سقط نمود وقنفذ به امر عمر، فاطمه زهرا علیهاالسلام را زیر تازیانه گرفت تا او دست از علی بردارد؛ولی بعدها دیدند که نقل این مطالب با مقام و موقعیت خلفاء سازگاری ندارد؛ لذا از نقلآنها خودداری نمودند.»[2]

مسعودی در قسمتی از کتاب خود آورده است:«فَوَجهُوا اِلی مَنْزلِهِ فَهَجَمُوا عَلَیْهِ وَ اَحْرَقُوابابَهُ... وَ ضَغَطُوا سَیدَةَ النساءِ بِالْبابِ حَتی اَسْقَطَتْمُحْسِنا؛پس (عمر و همراهان) به خانه علی علیه السلام رو کرده وهجوم بردند، خانه آن حضرت را به آتش کشیدند؛ با در به پهلوی سیده زنان عالم زدند؛چنان که محسن را سقط نمود.»[3]

اما منابع اهل سنت:

1- عبدالکریم بن احمد شافعی شهرستانی (548 - 479 ق.) نقل کرده: «اِنعُمَرَ ضَرَبَ بَطْنَ فاطِمَةَ یَوْمَ الْبَیْعَةِ حَتی اَلْقَتْاَلْجَنینَ مِنْ بَطْنِها ،به راستی عمر در روز بیعت، ضربتی به فاطمهعلیهاالسلام وارد کرد که بر اثر آن، جنین خویش را سِقط نمود.»[4]

همین قول را اسفرائینی (متوفای 429 ق)، به نظام نسبت داده و گفته است که او قائل بود: «اَن عُمَرَ ضَرَبَ فاطِمَةَ وَ مَنَعَ میراثَالْعِتْرَةِ ،عمر فاطمه علیهاالسلام را زد و از ارث اهل بیتعلیهم السلام جلوگیری کرد.»[5]

2- صفدی یکی دیگر از علمای اهل سنت می‏گوید:«اِن عُمَرَ ضَرَبَ بَطْنَفاطِمَةَ یَوْمَ الْبَیْعَةِ حَتی اَلْقَتْ اَلْمُحْسِنَ مِنْبَطْنِها، به راستی عمر آن چنان فاطمه علیهاالسلام را در روز بیعت زد که محسن را سقط نمود.»[6]

3- مقاتل بن عطیه می‏گوید: ابابکر بعد از آن که با تهدید و ترس و شمشیر از مردمبیعت گرفت، عمر و قنفذ و جماعتی را به درب خانه علی و زهراعلیهماالسلام فرستاد. عمر هیزم را درِ خانه فاطمه جمع نمود و درب خانه را به آتشکشید، هنگامی که فاطمه زهرا علیهاالسلام پشت در آمد، عمر و اصحاب او جمع شدند و عمرآن چنان حضرت فاطمه علیهاالسلام را پشت در فشار داد که فرزندش را سقط نمود و میخ دربه سینه حضرت فرو رفت (و بر اثر آن صدمات) حضرت به (بستر) بیماری افتاد تا آن که ازدنیا رفت.»[7]

4- ابن ابی الحدید نقل نموده است: «ابو العاص، شوهر زینب، دختر پیامبر اکرمصلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم در جنگ از طرف مسلمانان به اسارت گرفته شد؛ ولی بعدا ماننداسیران دیگر آزاد شد.

ابو العاص به پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم وعده داد که پس از مراجعت به مکه،وسائل مسافرت دختر پیامبر(ص) را به مدینه فراهم سازد. پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم بهزید حارثه و گروهی از انصار، مأموریت داد که در هشت مایلی مکه توقف کنند و هر موقعکجاوه زینب به آن جا رسید، او را به مدینه بیاورند. قریش از خروج دختر پیامبر(ص) ازمکه آگاه شدند. گروهی تصمیم گرفتند که او را از نیمه راه باز گردانند. جبار بنالاسود (یا هبار ابن الاسود) با گروهی خود را به کجاوه زینب رساند و نیزه خود رابر کجاوه دختر پیامبر(ص) کوبید. از ترس آن، زینب، کودکی را که در رحم داشت، سقط کرد وبه مکه بازگشت. پپامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم از شنیدن این خبر سخت ناراحت شد و درفتح مکه (با این که همه را بخشید و آزاد نمود) خون قاتل فرزند زینب را مباحشمرد.»

ابن ابی الحدید می‏گوید:

«من این جریان را برای استادم ابو جعفر نقیب خواندم، او گفت: وقتی که پیامبرصلی‏الله‏علیه‏و‏آله وسلم خون کسی که دخترش زینب را ترسانید و او سقط جنین کرد را مباحشمرد، قطعا اگر زنده بود خون کسانی را که دخترش فاطمه علیهاالسلام را ترسانیدند کهباعث شد فرزندش (محسن) را سقط کند، حتما مباح می‏شمرد.»

ابن ابی الحدید می‏گوید، به استادم گفتم:

«آیا از شما نقل کنم آن چه را مردم می‏گویند که فاطمه بر اثر ترس (و ضرباتی که براو وارد شد) فرزندش را از دست داد؟

پس گفت: نه! از طرف من نقل نکن! و همین طور رد و بطلان آن را نیز از طرف من نقلنکن! چون اخبار در این زمینه متعارض است.»[8]

این قصه، به خوبی نشانمی‏دهد که اخبار موافق با نظریات شیعه در بین روایات اهل سنت نیز وجود داشته و خودابن ابی الحدید نیز در قسمتی از کلامش اعتراف می‏کند؛ آن جا که می‏گوید: «عَلی اَنجَماعَةً مِنْ اَهْلِ الحَدیثِ قَدْ رَوَوْا نَحوَهُ، گروهی از اهلحدیث (از اهل سنت نیز) مانند آن چه را شیعیان می‏گویند نقل کرده‏اند.[9]

5- سکونی یکی از راویان اهل سنت است[10]او می‏گوید: «نزد امام صادقعلیه‏السلام رفتم؛ در حالی که غمگین و ناراحت بودم. امام صادق علیه‏السلام فرمود:ای سکونی! چرا ناراحتی؟! گفتم: خداوند فرزند دختری به من داده (از این که فرزندم پسرنبوده و دختر است ناراحتم) پس حضرت فرمود: ای سکونی، سنگینی دخترت را زمینبر می‏دارد و روزی او بر خداوند است و بر غیر اجل شما زندگی می‏کند و از رزق شمانمی‏خورد (پس چرا ناراحتی؟).»

سکونی می‏گوید: (با کلمات امام صادق علیه‏السلام ) غمم رفت. آن گاه فرمود:

«ما سَمیْتَها؟ قُلْتُ: فاطِمَةَ. قالَ: آهْ آهْ ثُم وَضَعَ یَدَهُ عَلی جَبْهَتِهِ وَ کَانی بِهِ قَدْ بَکی وَ قالَ: اِذا سَمیْتَها فاطِمَةَ فَلاتَسُبها وَلا تَضْرِبْها وَلاتَلْعَنْها. هذَا الاِْسْمُ مُحْتَرَمٌعِنْدَالله‏ِ عَزوَجَل وَ هُوَ اِسْمٌ اِشْتَق مِنْ اِسْمِهِ لِحَبیبَتِهِالصدیقة» وَ کانَ الاِمامُ لَما سَمِعَ بِاسْمِ فاطِمَةَ ذکر جَدتَهُ وَمَصائبَها وَلَمْ یَزَلْ یَذْکُرُ وَ یَقُولُ: وَ کانَ سَبَبُ وَفاتِها اَنقُنْفُذَ مَوْلی فُلان[11]چه نامی بر او گذاردی؟ گفتم: فاطمه: فرمود:آه آه. سپس دست خود را بر پیشانی‏اش گذاشت و گویا گریه می‏کرد و فرمود: حال که اورا فاطمه نامیدی به او ناسزا نگو؛ او را (کتک) نزن و نفرینش نکن (چرا که) این نامدر نزد خداوند با عظمت محترم است؛ و آن نامی است که خداوند از اسم خود برای حبیبهخود صدیقه گرفته است. (آن گاه سکونی می‏گوید:) همیشه امام صادق علیه‏السلام اینگونه بود که وقتی نام فاطمه علیهاالسلام را می‏شنید به یاد جده‏اش (فاطمه) ومصیبت های او می‏افتاد و همیشه تذکر می‏داد و می‏گفت: سبب وفات (و شهادت) فاطمهعلیهاالسلام ضربتی بود که قنفذ، غلام فلانی (یعنی عمر) بر او وارد ساخت.

توجه دارید که سکونی با همه وثاقتی که دارد، اینجا تعصب سنی‏گری خویش را نشانداده و ذیل کلام امام صادق علیه‏السلام را حذف و تحریف نموده است. با این حال، مطلبروشن است که سبب شهادت فاطمه زهرا علیهاالسلام همان ضرباتی بود که به دست قنفذ وعمر بر آن حضرت وارد شد.

چنان که ابابصیر از امام صادق علیه‏السلام متن کامل کلام حضرت را به این صورتنقل نموده است:« وَ کانَ سَبَبُ وَفاتِها اَن قُنْفُذَ مَوْلی عُمَرَ لَکَزَها بِنَعْلِ السیْفِ بِاَمْرِهِ فَاَسْقَطَتْ مُحْسِنا وَ مَرِضَتْ مَرَضا شَدیدا وَلَمْتَدَعْ اَحَدا مِمنْ آذاها یَدْخُلُ عَلَیْها، سبب فوت فاطمه علیهاالسلام ضرباتی بود که قنفذ، غلام عمر با غلاف شمشیر بر آن حضرت به فرمان عمر زد؛ پس (فرزندش) محسن را از دست داد و به شدتبیمار شد و هیچ یک از آزار دهندگانخویش را راه نداد (که به دیدن او بیایند)[12]

ب. منابع شیعه:

نظر دانشمندان شیعه و روایات نقل شده از سوی آنان چنین است:

هنگامی که خواستند علی علیه‏السلام را به مسجد ببرند با مقاومت فاطمهعلیهاالسلام روبرو شدند و فاطمه علیهاالسلام برای جلوگیری از بردن همسر گرامی‏اشصدمه‏های روحی و جسمی فراوانی دید که بیان همه آنها از توان زبان و قلم خارج است؛فقط به گوشه‏ای از آن در یک نقل تاریخی اشاره می‏کنیم؛ وگرنه در این موضوع، نقل هایتاریخی فراوان است.

خلاصه ماجرا همان است که در نامه خود عمر به معاویه آمده است. در بخشی از آنچنین می‏نویسد:

«... وقتی درب خانه را آتش زدم (آن گاه داخل خانه شدم) ولی فاطمه درب خانه راحجاب خود قرار داد و مانع از دخول من و اصحابم شد. با تازیانه آن چنان بر بازوی اوزدم که مانند دملج (بازوبند) اثر آن بر بازوی او ماند؛ آن گاه صدای ناله او بلند شد؛ چنان که نزدیک بود به حال او رقت کنم و دلم نرم شود؛ ولی به یاد کشته‏های بدر واُحد که به دست علی کشته شده بودند... افتادم، آتش غضبم افروخته‏تر شد و چنان لگدیبر درب زدم که از صدمه آن جنین او (به نام محسن) سقط شد." فَعِنْدَ ذلک صَرَخَتْ فاطِمَةُ صَرْخةً... فَقالَتْ یا اَبَتاهُ یا رَسُولَ الله‏ِ هکَذا کانَ یُفْعَلَبِحَبیبَتِکَ وَ اِبْنَتِکَ... ؛ در این هنگام، فاطمه چنان ناله زد، پس فریاد زد: ای پدر بزرگوار! ای رسول خدا! این چنین با عزیز دلت و دخترت رفتار کردند." سپسفریاد کشید: فضه به فریادم برس که فرزندم را کشتند. سپس به دیوار تکیه داد و من اورا به کنار زده، داخل خانه شدم. فاطمه در آن حال می‏خواست مانع (بردن علی) شود، مناز روی روسری چنان سیلی به صورت او زدم که گوشواره از گوشش به زمین افتاد...»[13]

آن چه بیان شد و قلم با صد شرمساری آن را بر صفحه کاغذ آورد،تنها گوشه‏هایی از ستم هایی است که بر آن بانوی دو جهان رفته است.[14]

1- شرح نهج البلاغه، ج2، ص60.

2- سید مرتضی، تلخیص شافی، ج3، ص76، تلخیص شیخ طوسی.

3- اثبات الوصیة، مسعودی، (چاپ بیروت) ص153 و در برخی چاپها ص 23 ـ 24.

4- الملل و النحل، عبدالکریم شهرستانی، ج1، ص57.

5- اَلفرقُ بین الفرق، عبدالقاهر الاسفرائینی، ص107.

6- الوافی بالوفیات، صفدی، ج5، ص347 ر.ک: سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ج2،ص292.

7- الامامة والخلافة، مقاتل بن عطیة، ص160 ـ 161.

8- شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج14، ص193/ ر.ک: زندگی علی علیه‏السلام ،ص252.

9- شرح نهج البلاغه، ج2، ص21.

10- سه نفر از راویان اهل سنت، از امامان شیعه علیهم‏السلام روایت نقلنموده‏اند که علمای شیعه آنان را ثقه می‏دانند و به سخن آنان اطمینان دارند وروایات آنها را می‏پذیرند: سَکُونی؛ نَوْفِلی؛ خَلُوقی.

11- شجره طوبی، محمدمهدی حائری، ص417، (منشورات شریف رضی).

12- بحار الانوار، ج43، ص170.

13- بحار الانوار، ج30، ص293، (چاپ جدید)؛ ج8، ص230، (چاپ قدیم) و ریاحینالشریعة، ج1، ص267.

[14]کتاب "الهجوم علی بیت فاطمه"، حسین غیب غلامی، در این باره روایات مربوطه را خوب بررسی کرده است.

۱ نظر

۰

۰ ۲۷ فروردين ۹۰ ، ۰۶:۰۹

عبدالرضا محمودی

خرافات

سی دی ظهور خرافات است/ احادیثی که می گویند اصلا معتبر نیست و ریشه ندارد

ما هم حاضر به مناظره هستیم منتهی با منطق علمی و مستدل که در حوزه ها در بررسی اخبار پذیرفته شده است، نه اینکه یک کسی برای خود مبنایی انتخاب کند و بگوید به عنوان مثال هر چیز در این کتاب است را من قبول دارم.

طراحان خرافات به نام دین همیشه و همه جای تاریخ تلاش کرده اند با احادیث دروغ و جعلی افکار عمومی را بازی بدهند. مصادیق این بازی ها موج سازی ها از صدر اسلام تا کنون همواره تلاش داشته است تا از عوام زدگی و سطحی گرایی مردم بیشترین سوء استفاده را بکند. با آغاز این موج تازه ایجاد شده به نام سی دی" ظهور نزدیک است"، مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم از نخستین مراکزی بود که با صدور بیانیه ای پاسخ سازندگان و دروغ پردازان را داد. اگر چه پس ازآن عده ای در داخل و خارج حوزه با تهمت و افتراء به رئیس این مرکز تلاش کردند به هر ترتیب چهره او را مخدوش کنند.

حجت الاسلام مجتبی کلباسی، مدیر مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم در گفت وگو با گروه اندیشه خبرآنلاین پاسخگوی فضاهای ایجاد شده بوده است.

*************

انگار عده ای از همان کسانی که مروج این خرافاتا ظهور نزدیک است هستند، شما را به مناظره دعوت کرده اند. البته بگذریم که این عده در سطح و شان مناظره نیستند. شما چه پاسخی به آنها دادید؟

من به آقایانی که ما را به مناظره دعوت کرده اند، می گویم ما ادعایی نکرده ایم، ما گفته ایم این ها که شما گفته اید پایه و اساس آن بر باد است. شما خانه و بام و پی خانه را روی هوا ساخته اید و بعد به ما می گویید بیائید مناظره کنید، چه چیزی را می خواهید ثابت کنید، ما که از مناظره باک و هراسی نداریم. ما با کسی مناظره می کنیم که اصول موضوعه را بپذیرد، ما از مناظره باکی نداریم، اگر کسی اصول موضوعه در حوزه های علمیه را نپذیرد که نمی شود با او بحث و مناظره کرد.

نمی‌توان حرف بی دلیل زد، در غیر این صورت هر کس می تواند برای خود ادعایی بکند، ما بعد از انقلاب از همین تطبیقات راجع به شعیب بن صالح داشته ایم. چه لزومی دارد که این مطالب بی پایه و اساس بیان شود که مردم فکر کنند همه عقاید این گونه است، مردم امروز اهل مطالعه و تحقیق هستند و این گونه نیست که حرف بی پایه و اساسی را بپذیرند. ما امروز وظیفه داریم وقتی بدعت ها آشکار می شود در مقابل آن اقدام کنیم. از این رو احساس وظیفه کردیم در مقابل این جریان، آن چه طبق ضوابط علمی است را اعلام کنیم و اگر کسی هست که این ضوابط را قبول دارد، بیاید ما در خدمت او هستیم . ما کارمان حرکت در محیط علمی است. در محیطی علمی به اثبات ادعاهای خود می پردازیم.

اینها خیلی منطقی برای استدلال ندارند. آیا قبول دارید که پشت این حرف ها مقاصد سیاسی دنبال می شود؟

ما اطمینان داریم افرادی که چنین برنامه هایی را اجرا می کنند یک مقدار از دنیای علم امروز و حتی دنیای علم دیروز فاصله دارند. ما در پذیرش عقاید، اصولی داریم، آقایان بروند مطالعه کنند ببینند که آیا در عقاید می شود انسان بر اساس حدس و گمان برخورد کند و حرفی بزند تا مطالبی این گونه در اذهان مردم مطرح شود؟ روایاتی که ضعیف است و در آن جعالین و وضاعین هستند و مورد آن معلوم نیست نباید به خورد مردم داد، خطبه البیانی که آقایان به آن استناد می کنند، اصلا معتبر نیست و ریشه ندارد.

این بحث بیشتر مخدوش کردن افکار عمومی و صدمه زدن به اصل مفاهیم اسلامی برای مقاصد سیاسی است. فکر می کنید با بحث آکادمیک صرف کافی باشد؟

خب این وظیفه ما به عنوان یکی مرکز تخصصی است. ما کار سیاسی نمی کنیم. کار تبلیغاتی صرف هم نمی کنیم. ما کار علمی می کنیم. هر کس باید وظیفه خودش را عمل کند. دستگاه های تبلیغی و نهاد ها و آدم های سیاسی هم پاسخ خودشان را بدهند.

این تطبیق ها در جهان اسلام سابقه دار است. کسانی بوده اند که حتی زمان ظهور و فردی را به عنوان امام معرفی کرده اند. پیش از این با این مصادیق چگونه برخورد می شده است؟

بله .این کار تازگی نداشت. ما در طول تاریخ با تطبیقات نابجا مواجه بودیم . یک مصداق می بینند و مساله ای را در حدیثی مشاهده می کنند و می گویند این همان است. این مساله اختصاصی به اینجا ندارد و از هزاران سال قبل وجود داشته است و باید ریشه بسیاری از فرقه های خرافی را درهمین تطبیق های نابجا دانست.

کیسانیه محمد حنفیه را به مهدی موعود انتساب می دادند. در زمان بنی العباس، مهدی عباسی را با تطبیق نابجا به عنوان مهدی موعود معرفی می کردند. در حکومت موحدین که در شمال آفریقا و اسپانیای امروز تشکیل شد بنیانگذار آن ادعا می کند من همان مهدی هستم. اینها همه ناشی از تطبیق های نابجا است.

متاسفانه افرادی که خوش‌بینانه ترین حالت آن این است که احساسی هستند، بر اساس احساسات حرف‌هایی را مطرح می کنند که بر اساس ظن و گمان است. البته احساسات مقدس و چیز بسیار خوبی است، اما در مسائل اعتقادی و اموری با این درجه از اهمیت نمی توان بر اساس حدس و گمان حرکت کرد و آیات و روایات بسیاری از جمله «ان الظن لایغنی من الحق شیئا» این مدعا را تایید می کند.

اما حاج آقا امروز دیگر عصر عقلانیت است. عصر احساسات نیست. این احساس گرایی ها به ریشه های دین صدمه زده است. این طور نیست؟ اخیرا هم برخی در حوزه و خارج از حوزه علیه شما موضع تندی گرفته اند؟

بله. درست می گویید. در مسائل اعتقادی با ظن و گمان نمی شود برخورد کرد. اما از عوام هم نمی شود خیلی توقع عقلانی برخورد کردن را داشت. اما از طرفی آیات و روایات به ما می فهماند که نباید حرف جاهلانه بزنیم و سخنی که مقدمات آن غیر علمی است رابیان کنیم.

ما هم حاضر به مناظره هستیم منتهی با منطق علمی و مستدل که در حوزه ها در بررسی اخبار پذیرفته شده است، نه اینکه یک کسی برای خود مبنایی انتخاب کند و بگوید به عنوان مثال هر چیز در این کتاب است را من قبول دارم.

امیدواریم فضای تهمت و افترا برچیده شود، ما به اندازه فهم خود در این راستا تلاش کرده ایم . توصیه می کنم آقایان فضای اتهام را کنار بگذارند و به فضای علمی بازگردند و سخن علمی به زبان بیاورند. ما حق نداریم ظنیات و مسائل بی اعتبار را به خورد مردم بدهیم، اینها در نزد خدا پاسخگویی دارد. این همه احادیث صحیح و مبانی متقن وجود دارد، اینها را رها کرده اید و به سراغ یک سری ظنیات رفته اید، اینها درست نیست.

ما با هر کس که اصول علمی را بپذیرد، حاضر به مناظره و خواهان این مطلب هم هستیم. هیچ ابا و خوفی هم از مناظره کردن نداریم. به آقایان توصیه می کنیم از افترا بپرهیزند، ما نقد علمی وارد کرده ایم، آقایان هو و جنجال راه انداخته اند و سیل تهمت و افترا زده اند؛ این منطق علمی نیست.

۰ نظر

۰

۰ ۱۶ فروردين ۹۰ ، ۰۹:۴۴