شهادت امام هادی تسلیت

*حکایت یک قصیده از امام

مرحوم محدث قمی در کتاب شریف منتهی الامال به تفصیل این مطلب را این‌گونه بیان کرده است: که بدخواهان، نزد متوکّل، از امام هادی علیه‌السلام سعایت و بدگویی کردند و گفتند: در خانه او، اسلحه و کتاب و امثال آن، وجود دارد. متوکّل، به چند نظامی دستور داد تا شبانه، به خانه امام هادی علیه‌السلام حمله کنند ...

آن‌ها بی‌خبر به خانه امام هادی علیه‌السلام یورش بردند، دیدند آن حضرت تنها در اتاقی دربسته، درحالی‌که روپوشی موئین بر تن دارد، و کلاهی از پشم در سر دارد، به خدای خود دل بسته، و آیات عذاب و رحمت قرآن را زمزمه می‌کند، در آن خانه، فرشی جز ریگ و سنگریزه نبود، آن حضرت را با همان حال، در نیمه‌های شب نزد متوکّل آوردند، و متوکّل در حال شراب‌خواری و میگساری بود، و کاسه شراب در دستش دیده می‌شد.

وقتی متوکّل، امام را دید، برخاست و احترام شایانی کرد و آن حضرت را در نزدیک خود نشاند، و چیزی را نیافتند که به عنوان ایراد بر حضرت، بهانه بگیرند و حضرت را در تنگنا قرار دهند، در این هنگام متوکّل [با کمال گستاخی و پرروئی] کاسه شراب را که در دستش بود به امام علیه‌السلام تعارف کرد.

امام هادی علیه‌السلام فرمود: « گوشت و خون من هرگز با شراب نیامیخته است، مرا معاف دار».

متوکّل، در ادامه گفت: شعری که مورد خوشنودی و شادی من گردد بخوان.

آن حضرت فرمود: من شعر کمی بلدم

متوکّل گفت: «چاره‏اى نیست، و باید شعر بخوانى».

امام هادی علیه‌السلام به ناچار، این اشعار را [که درباره بی‌وفائی دنیا، و مرگ ذلّت بار سلاطین و طاغوتیان است] خوانند:

باتوا علی قلل الاجبال تحرسهم* غلب الرّجال فلم تنفعهم القلل

و استنزلوا بعد عزّ عن معاقلهم* و اسکنوا حفرا یا بئس ما نزلوا

ناداهم صارخ من بعد دفنهم* این الاساور و التّیجان و الحلل

این الوجوه الّتی کانت منعّمة* من دون‌ها تضرب الاستار و الکلل

فافصح القبر عنهم حین سائلهم* تلک الوجوه علیها الدّود یفتتل

قد طال ما اکلوا دهرا و ما شربوا* و اصبحوا بعد طول الاکل قد اکلوا

و طال ما عمروا دورا لتحصنهم* ففارقوا الدّور و الاهلین و انتقلوا

و طال ما کنزوا الاموال و ادّخروا* فخلّفوها علی الاعداء و ارتحلوا

اضحت منازلهم قفرا معطّلة* و ساکنوها الی الاجداث قد رحلوا

ترجمه:

«گردنکشان زورمند بر فراز کوه‌ها برای سکونت و حفظ خود، خانه ساختند و در آن آرمیدند، ولی آن فرازها سودی به حال آن‌ها نبخشید.

و پس از آن همه عزّت و جلال، از پناه‌گاههای رفیع خود به طرف پائین، سرازیر شدند، و در گودال‌های قبرها مسکن گزیدند، و به راستی بدگونه سرازیر گشتند!! پس از دفن، فریادگری به آن‌ها گفت: کجا رفت آن دستبندهای طلائی، و آن تاج‌ها و زیورها؟!

کجا رفت آن چهره‌های مرفّه که در برابرشان پرده‌ها و آزین‌های لطیف بسته می‌شد؟!

قبر در برابر این سؤالی که آن فریادگر، از آن‌ها می‌پرسد، با زبان گویا و روشن، چنین پاسخ می‌دهد: آن «چهره‌هائی که می‌گوئی» هم اکنون، محل تاخت‌وتاز کرم‌ها قرار گرفته‌اند که گوئی با کرم‌ها، بافته شده‌اند.

آنان مدّت‌های طولانی خوردند و نوشیدند، و اکنون خود خوراک کرم‌ها (و خاک) شده‌اند.

آنان مدّت‌های طولانی، خانه‌ها را برای حفظ خود، آباد نمودند، پس از آن از آن خانه‌ها و اهلشان، جدا شدند و انتقال یافتند.

آنان مدّت‌های طولانی، به انباشتن و گنج نمودن اموال، پرداختند، سرانجام آن‌ها را برای دشمنان، بجای گذاشتند و کوچیدند.

منزل‌ها و خانه‌های آن‌ها، به صورت خرابه‌های رها شده و بدون سکنه بجای ماند، و ساکنان آن به سوی گورها روانه گشتند».

*در هم ریختن مجلس می‌گساری

وقتی که اشعار آن حضرت به اینجا رسید، حاضران بر جان امام هادی علیه‌السلام ترسیدند، و گمان کردند که شعله آتش خشم متوکّل، به او آسیب برساند، ولی سوگند به خدا [آنچنان مجلس میگساری، درهم ریخت که] متوکّل گریه طولانی کرد، به طوری که ریشش، از اشک‌های چشمش خیس شد، و سایر حاضران گریستند، آنگاه متوکّل دستور داد تا بساط شراب را برچینند.

متوکّل دستور داد، آن حضرت را با احترام، به خانه‌اش بازگرداندند.

 

رجب ماه استغفار امت اسلام

 

رجب، ماه استغفار امت اسلام

وقتی ماه رجب وارد می‏‌شود، فرشته از شب تا صبح فریاد می زند: خوشا به حال کسانی که در این ایام به یاد خدا هستند و از او اطاعت می‏‌کنند. آن ملک می‏‌گوید: خداوند شب‏‌های ماه رجب می‌فرماید: من هم‌نشین کسانی هستم که با من هم‌نشین شوند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم، به مناسبت حلول ماه مبارک رجب المرجب که به ماه غفران و آمرزش الهی شناخته می‌شود، شرح حدیثی از آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی منتشر می‌شود:

 

متن حدیث: روی عَنِ الباقِرِ (عَلَیهِ السَّلامُ) قال: لجابر الجُعفی، یا جابرَ: «مَن هذَا الَّذی سَأَلَ اللَه تَبارَکَ وَ تَعالی فَلَم یُعطِهِ أَو تَوَکَّلَ عَلَیهِ فَلَم یَکفِهِ أَو وَثِقَ بِهِ فَلَم یُنجِهِ»

 

ترجمه: ای جابر! چه کسی از خداوند تبارک و تعالی درخواستی کرده و خداوند درخواست و خواهش او را نپذیرفته و به او عطا نکرده است؟ یا اینکه چه کسی به خداوند توکّل و تکیه کرده و خداوند او را کفایت ننموده است؟؛ یا اینکه چه کسی است که به خداوند اعتماد و اطمینان کرده و خداوند را نجات و رهایی نداده باشد؟

 

شرح: از حضرت باقر (علیه‏السلام) روایت شده است که حضرت به جابر جُعفی فرمودند: ای جابِر! چه کسی است که از خداوند در خواست کند و خداوند به او عطا نکند؟!

 

حضرت می خواهند بفرمایند که چنین چیزی نشدنی است؛ «مَن هذَا الَّذی سَأَلَ اللَه تَبارَکَ وَ تَعالی فَلَم یُعطِهِ»، به تعبیر ما یعنی کسی را به من نشان بده که از خدا در خواست کرده و خدا به او عطا نکرده باشد؟!

«وَ مَن یَتَوَکَّلَ عَلَیهِ فَلَم یَکفِهِ»، نشانم بده ببینم! کیست که کارش را به خدا واگذار کند و خداوند او را کفایت نکرده و کارش را انجام ندهد؟!؛ «وَ مَن وَثِقَ بِهِ فَلَم یُنجِهِ» نشانم بده ببینم! کیست که اعتماد به خدا کند و تکیه گاهش خدا باشد، امّا خدا او را نجات ندهد و از گرفتاری رهایی نبخشد؟!

 

در اینجا سه سؤال پشت سر هم مطرح شده است؛ اگر کسی واقعاً از خداوند درخواست کند و غیر او را کارساز نداند، خدا هم عطا می‏‎کند، هم کفایت می‏‎کند و هم او را نجات می بخشد؛ در این شکی نیست!

 

بله! در هر زمانی این طور است؛ اما در برخی ظرف‏‎های زمانی اجابت تسریع می‌شود؛ برخی مکان‏‎ها هم همین طور هستند، مثلاً در مشاهد مشرفه، مساجد و... زمان‏‎ها نیز مانند مکان‏‎ها، در سرعت اجابت مدخلیت دارند.

 

یکی از زمان‌هایی که در بین سال به این مطلب اختصاص دارد، «ماه رجب» است. در روایتی از پیغمبراکرم است که حضرت فرمودند: خداوند، فرشته‎‏ای را در آسمان هفتم قرار داده است که: «یُقالُ لَهُ الدّاعی»، اسمش «جارچی» است. «داعی» به معنای جارچی، یعنی کسی که کارش جار زدن است.

 

وقتی ماه رجب وارد می‏‌شود، این فرشته از شب تا به صبح فریاد می زند: «طُوبی لِلذّکِرین طُوبی لِلطّائِعینَ»، خوشا به حال کسانی را که در این ایّام و شب‏ها به یاد خدا بوده و ذاکر الله تعالی هستند و از او اطاعت می‏‌کنند. «وَ یَقُولُ اللهُ تَعالی»، آن ملک می‏‌گوید: خداوند شب‏‌های ماه رجب می‌فرماید: «وَیَقُولُ اللهُ تَعالی اَنَا جَلیسُ مَن جالِسَنی»، من هم‌نشین کسانی هستم که با من هم‌نشین شوند!

 

«وَ مُطیعُ مَن اَطاعَنی»، این خیلی بالا است! اطاعت می‏‎کنم کسانی را که از من اطاعت ‏کنند!؛ «وَ غافِرُ مَن اَستَغفَرَنی»، می آمرزم کسانی را که از من درخواست غفران و آمرزش نمایند!؛ «اَلشَّهرُ شَهری وَ اَلعَبدُ عَبدی وَ الرَّحمَة ُ رَحمَتی»، این ماه، ماه من است! بنده، بندۀ من است! و رحمت، رحمت من!؛ «مَن دَعانی فی هذَا الشَّهر ِ اَجَبتُهُ»، هر کس در این ماه، مرا بخواند و صدایم بزند، جوابش می گویم!؛ «وَ مَن سَئَلَنی اَعطَیتُهُ»، اگر کسی از من درخواستی کند به او عطا می‏‌نمایم!؛ «وَ مَن ِ اَستَهدانی هَدَیتُهُ»، اگر کسی از من راهنمایی بخواهد او را راهنمایی می‏کنم!

این روایت، روایت مفصّلی است. می‏‌فرماید: من این ماه را ریسمانی بین خود و بنده‏ام قرار داده‌ام، «وَ فَمَنِ اعتَصَم َ بِهِ وَصَلَ اِلیَ»، هر کس این ریسمان را بگیرد، به من می رسد. ماه رجب، ماه خداوند، ماه رحمت خداوند و وسیله‏ای برای رسیدن به خداوند می‏باشد.

در روایتی امام صادق‏(علیه‏السلام) از پیغمبر اکرم نقل می فرماید که: ماه رجب، ماه استغفار امّت من است؛ بعد می فرماید: رجب را «اَصبّ» گویند، چون رحمت خدا در این ماه به امّت من زیاد ریزش می‌کند؛ ماه رجب چنین ماهی است. لذا حضرت فرمودند: زیاد در این ماه بگویید: « اَستَغفُرِ اللهَ وَ اَسئَلُهُ التَّوبَةَ»؛ ایشان برای استغفار دیگر سقف هم نمی گذارند، بلکه می فرمایند: زیاد استغفار کنید و در این ماه از رحمت الهی که بر شما ریزش می‌کند بهره بگیرید!

*بحارالانوار، جلد68، صفحه 138

عکس یادگاری با شاگردانم مدرسه امام مهدی موعود(عج)-قم

درس نحو۵ اردیبهشت ۹۲ آقایان:رضایی- هادی زاده- زمانی -ایرجی-غفاری-جعفری-حقی-پیرمحمدی-حضرتی-عسکری-فلاحتی-لطف زاده-فاضلی

 

 

 

میلاد فرخنده ام ابیها مبارک

بسمه تعالی

ایام فرخنده ولادت حضرت زهرا(س) بر همه همشهریان عزیز مبارکباد

در این ایام فرخنده توفیقی نصیب شد به نیابت از همه شما ولایت مداران رفتیم دستبوسی

رهبر معظم انقلاب .

جهت سربلندی وسلامتی رهبر عزیزمون صلوات 

.

رسول خدا به حضرت علی (علیها السلام) فرمود:هم اکنون برخیر زره ای را که برای مهر زهرا قرار دادی، بفروش و بهایش را نزد من حاضر کن تا برای شما جهزیه و اسباب خانه ای تهیه نمایم.
علی بن ابیطالب (علیها السلام) زره را به بازار برد و فروخت. در روایت مختلف، بهای آن بین چهارصد و چهارصد و هشتاد و پانصد درهم تعیین شده است. ناگفته نماند که بنا بر بعضی روایات، زره را عثمان خریداری کرد و بعدا به علی اهدا نمود.
حضرت علی (علیها السلام) پول زره را گرفت و خدمت پیغمبر (صلی لله علیه وآله) تقدیم نمود. رسول خدا، ابوبکر وسلمان فارسی و بلال را احضار فرمود. مقداری از پولها را به آنان داد وفرمود: با مقداری از این پول اسباب ولوازم زندگی برای فاطمه (علیها السلام) خریداری کنید. قدری از آن هم را به اسماء داد و فرمود: برای دخترم عطر و بوی خوش تهیه کن و بقیه را به ام سلمه سپرد.
ابوبکر می گوید: وقتی پول ها را شمردم دیدم شصت و سه درهم است و به وسیله آن اسباب و لوازم زیر را خریداری کردم:
1- یک پیراهن سفید.
2- یک روسری بزرگ.
3- یک حوله خیبری.
4- یک تختخواب که از پوست خرما بافته شده بود.
5- دوعدد تشک کتانی که یکی از پشم گوسفند و دیگری از لیف خرما پر شده بود.
6- چهار عدد بالش از پوست میش که از گیاهی به نام اذخر پر شده بود.
7- یک قطعه حصیر هجری.
8- یک عدد آسیای دستی.
9- یک کاسه مسی.
10- یک مشک چرمی برای آبکشی.
11- یک طشت لباسشویی.
12- یک عدد کاسه برای شیر.
13- یک ظرف آبخوری.
14- یک پرده پشمی.
15- یک آفتابه.
16- یک سبوی گلی.
17- یک عدد پوست برای فرش.
18- دوکوزه سفالین.
19- یک عبا.
هنگامی که جهیزیه حضرت زهرا را خدمت پیغمبر آوردند اشکش جاری شد و سرش را به جانب آسمان بلند کرد و گفت: خدایا این عروسی را برای کسانی که ظرف هایشان گلی است مبارک گردان.
اثاث خانه حضرت علی (علیها السلام)
علی بن ابی طالب (علیها السلام) نیز اثاث زیر را برای خانه اش تهیه کرد:
یک چوب برای آن که لباسهایشان را روی آن بیندازند و مشک آب را بر آن آویزان کنند.
2- یک عدد پوست گوسفند.
3- یک عدد متکا.
4-یک عدد مشک برای آب

بفرستید

زلزله ویرانی وآواردرشنبه