هشتم شوال

 بسم الله الرحمن الرحیم

گلستان را می‏توان لگدمال کرد، اما هرگز رایحه دل انگیزش را نمی‏توان سترد.

 خانه آفتاب را می‏توان ویران ساخت، اما با ویرانی، نورانیت آفتاب را نمی‏توان گرفت. 

 ای بقیع! ای نگارخانه هزاره غربت! آن بدکیشانِ زشت خوی، می‏خواستند تو را با

ویران کردن، از صفحه روزگار محو کنند، اما خبر نداشتند که تو چهار آفتاب گیتی فروز

 را باستاره‏های بسیار در خود جای داده‏ای و این گونه فروغ تو از بین نمی‏رود.

می‏خواستند سایه بان از مزار خورشیدی شما برگیرند تا نامتان از تاریخ ناپدید 

 شود.اما خبر نداشتند که بر گرفتن سایه بان، فروغ خورشید را به همه جا پرتو افکن

 می‏کند. مزار تو سایه بان نمی‏خواهد؛ چرا که خورشید بر سینه توست نه بر

سینه آسمان. نفرین و ننگ تاریخ، بر آن شب پرستانی که با شمشیر به جنگ آفتاب

  رفته بودند و خود را زبون و رسوای تاریخ نمودند. با زخمی به کهنگیِ تاریخ، بر سینه

  وقلبی شرحه شرحه از مظلومیتِ شما خاندان وحی. سالروز تخریبِ خاک 

 بهشت ونیستان غربت را به سوگ نشسته، این غم جانسوز را بر عاشقان زیارتت تسلیت می‏گویم