مکافات رعایت نکردن حرمت اهلبیت علیهم السلام

اهمیت جدی به امر شادی و نشاط از مسلمات دین اسلام است که در این زمینه آیات و روایات فراوانی وجود دارد. حتی در دین ما رهنمودهایی داده اند که چگونه شاد باشید، چه چیزهایی شما را شاد خواهد کرد و چه چیزهایی جزو موارد اندوه شما خواهد شد.

مجموعه رهنمودهای موجود در آموزه های دین اسلام در ارتباط با شادی و نشاط، میزان اهمیت این مسئله در دین و ضرورت توجه افراد به آن را نشان می دهد. اسلام شخصی را که شادی نداشته باشد، اصلا به عنوان یک مسلمان قبول نداشته و نمی پذیرد. و علت آن هم این است که یکی از نیازهای روانی جدی ما بحث نشاط و شادی است و ما نمی توانیم زندگی عاری از آن را داشته باشیم.

قاعدتا گاهی مواقع، حوادثی در تاریخ شیعیان پیش می آید که در یک مدت اندک و کوتاهی آن شادی و نشاط را تحت تاثیر خود قرار دهد.

در روایات داریم که : شیعیان ما کسانی هستند که با شادی ما شاد و با اندوه ما، اندوهناک هستند؛ این نشان می دهد که حرکت عقربه شادی و غم ما باید بر اساس شادی و غم و اندوه اهل بیت(ع) باشد. لذا وقتی ایامی پیش می آید که یک مناسبت ملی با یک مناسبت دینی تلاقی می کند، به نحوی که مناسبت دینی ما سرشار از اندوه و غم و غصه و مناسبت ملی ما سرشار از شادی و نشاط است، در اینجا طبیعی است که اگر فرد شیعه بوده و سنخیت با ائمه اطهار(ع) داشته باشد نمی تواند شاد باشد. یعنی قلبا اندوهگین و محزون است.

حادثه شهادت حضرت زهرا(س) واقعه ای است که قلب تمامی ائمه(ع) ما را اندوهگین کرده و میتوان به جرات گفت که جریان شهادت ایشان، غم بزرگی برای ائمه اطهار(ع) بوده . در آثار سیره نگاران، حکایت ها و جریانات زیادی از اندوهی که بر قلب ائمه(ع) ما بر اثر شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) واقع شده، نقل گردیده است.

حال وقتی حادثه بزرگی مثل واقعه شهادت حضرت زهرا(س) اتفاق می افتد و می دانیم که قطعا امام زمان(عج) از این واقعه، غمگین هستند، پس نمی شود که ایشان محزون از دست دادن مادرشان باشند و ما غرق در شادی و نشاط باشیم و گویا اصلا اتفاقی نیفتاده است.

یکی از شاخصه های مهم شیعه بودن، محزون بودن به حزن اهل بیت(ع) و شاد بودن به شادی آنهاست.

پس امسال که در چنین جریانی قرار گرفتیم که حزن امام زمان(عج) و ائمه اطهار(ع) ما با شادی ملی ما تلاقی پیدا کرده است، باید شادی ها را به گونه ای مدیریت کنیم که بر این حزن و اندوه غلبه نداشته باشد.

 

لذا این مسئولیت ماست و البته نه اینکه مسئولیت؛ زیرا کسی به ما الزامی وارد نمی کند بلکه خودمان باید قلبا محزون باشیم. خانه هایمان باید به نحوی باشد که احساس شادی و نشاط و عید بودن در آن نباشد. پس نوروز امسال باید با عیدهای دیگر تفاوت داشته باشد. و همه باید بدانیم که بی تفاوت بودن به اینگونه مسائل محرومیت های جدی برای ما پیش خواهد آورد.

من شنیده ام که مرحوم آقای دولابی به یک جریانی در سال های گذشته اشاره می کردند، به این مضمون که سال‌های قبل از انقلاب یک سالی، نوروز با محرم تلاقی پیدا کرده بود و مردم حرمت این مسله را نگه نداشته و مانند سال های عادی به شادی و عید گرفتن پرداختند. ایشان نظرشان این بود که بعد از این جریان راه کربلا بسته شد و سال های متمادی محرومیتی معنوی برای مردم ایجاد شد و از آن همه فضایل زیارت امام حسین(ع) محروم شدند. و به تعبیر ایشان ما آنقدر شهید دادیم تا آن محرومیت رفع شد و مجددا توفیق زیارت امام حسین(ع) نصیب مان گردید. اگر ما واقعا شیعه هستیم باید مراعات کنیم متاسفانه در شهر دیر چند روزی که بودم به مناسبت ایام عید نوروزشبها تا دیر وقت صدای آواز وموسیقی  بلند به بهانه جشن وعروسی  این مسایل زیبنده شهر مذهبی وولایتمدار دیر نیست مسوولان بگوش باشند

در عالم این گونه چیزها کاملا مرتبط هستند. ما نمی توانیم بگوییم اگر ما نسبت به جریان شهادت حضرت زهرا(س) بی تفاوت بودیم، در عالم اتفاقی نمی افتد. قطعا بر اساس جریانی به تعبیر آیت الله جوادی آملی، زمین وآسمان با هم مرتبط هستند. اگر می‌خواهید سالی سرشار از خیر و برکت و نعمت داشته باشیم و برکات آسمان و زمین بر ما ببارد و سالی محروم از معنویات نباشد؛ باید حرمت این جریان را نگه داریم.